Köy Enstitülü yazar Talip Apaydın, Öğretmen Dünyası dergisinde yapılan bir söyleşi de “Ülkemizde aydınlar kaçak yetişiyor” demişti yıllar öncesinde. Gerçekten de öyle, tutuklanmamış, gözaltına alınmamış, hakkında soruşturma açılmamış şair ve yazar kalmamış neredeyse. Oysa şair ve yazarlar ülkeleri ve kültürlerinin gelişmesi için çalışırlar."Aydınları korkak olan ülkenin, zalimleri cüretkar olur." Demişti GrigoryPetrov.

Şair Şerif Temurtaş’ta kaçak yetişen şairlerimizden.1965 yılında Salihli’nin Delibaşlı köyünde doğdu. İlkokulu köyünde ortaokulu Adala Beldesinde okudu.Salihli Endüstri Meslek Lisesi elektrik bölümünden mezun oldu. Kastamonu Eğitim Fakültesinde sınıf öğretmenliği bölümünde bir süre öğrencilik yaptı. İlk şiirlerinden ötürü tutuklandı Ankara DGM(Devlet Güvenlik Mahkemesi) 141-142 den yargılandı. Bir süre Ulucanlar Cezaevinde tutuklu kaldı.

Şiirleri 1986 yılından beri Cumhuriyet Dergi, İmece, Yarın, Mühür, Ekin Sanat, İz, Varlık, Berfin Bahar, Gediz, Emeğin Sanatı, Çağdaş Yaşam, Hayal Bilgisi, Kasaba Sanat, Deliler Teknesi, Sanat Cephesi, Tay, Sunak, Kurşun Kalem, Akatalpa, Eliz, Har, Şiiri Özlüyorum, Bezuvar, Tmolos, Hayal,Afrodisyas Sanat, Akköy, Kum, Patika, Kıyı, Edebiyat Papirüs, Lacivert, Kasabadan Esinti, Çini Kitap,Temren,Zarf, Parakende,Karahindiba, Ihlamur gibi dergilerde yayınlandı.

Şairin ilk kitabı Zemheriden Sonra Bahar, Mühür Kitaplığı’ndan 2013 yılında yayınlanmıştır. Kitabın ikinci baskısında şair hakkında Neslihan Yalman,ŞabanAkbaba,Mazlum Çetinkaya, Atilla Er ve Mehmet Özçataloğlu’nun görüşleri yer almaktadır.

Kamudan emekli olan  şair yaşamını Salihli’de sürdürmektedir. İki çocuk babasıdır.

Şerif Temurtaş, halkın dertlerini kendine dert edinen şairlerimizden birisidir. Birkaç güzel şirinden örnek verecek olursak;

“ekseni bozulmuş dünyada

sürüyor yaşam

ah

ölünce eşitlenir kalbimiz”

Yalın ve süslü olmayan sözcüklerle  çok şeyi anlatabilmek yetenek işidir.Nihat Behram için yazdığı şiiri de oldukça ilginç.

“susan da suçlu konuşan da
tarih hırçın
düşman kalleş
korkakların yurdu yok
türküler suskun
kirlendi asi duyguları insanlığın
açlığın çığırtkan sesleri
karardı aydınlığın geleceği
dil suskun
bilekler kelepçeli

cesaretin sezgisi bitkin
kavgalar namert şimdi

söz bitti... asi tutsak
kirli eller sırıtkan

ey kirli tarih
sen sus
dağ karanfilleri konuşsun” Ağustos 2010.

Şair Temurtaş şiirlerinde günümüzün divan şairlerinden farklı bir çizgi izliyor, toplumsal gerçeklikten ayrılmıyor ve halkın anlayabileceği bir dilde şiirlerini yazmaya devam ediyor. Gerçek şairlikte bu değil midir? Halkın sorunlarını görmezden gelen, toplumsal gerçeklikten uzak , hayal aleminde yaşayan şair olabilir mi? 

"geçip gidiyor gözlerimden bir yaşam

uğultular içinde kayalıkların

bir taş kesiyor şahdamarımı

salihli oluyorum garip bir gecede

azık çıkınımı açıyorum sabaha

gün oluyorum

düşüyorum bir rüyadan bir yaşama"

Şerif Temurtaş’ın yayınlanan kitapları

Ten ve Kül.

Zemheriden Sonra Bahar

Güz Çığlığı